Specjaliści
Witamy na stronie specjalistów SP2!
Jesteśmy tutaj dla Was – uczniów i rodziców. Chcemy wspierać, pomagać i towarzyszyć Wam w codziennych wyzwaniach szkolnych i osobistych. Zachęcamy do korzystania z naszych porad, wskazówek i materiałów, aby każdy czuł się bezpiecznie i mógł rozwijać swoje umiejętności.
- Jesteśmy dla Was – zawsze można przyjść i porozmawiać.
- Pomagamy w trudnościach szkolnych i osobistych.
- Dbamy o dobrą atmosferę i relacje w klasie.
- Wspieramy rodziców w wychowaniu i edukacji dzieci.
- Razem szukamy najlepszych rozwiązań.
- Nasze drzwi są zawsze otwarte.
Nasi specjaliści i gabinety:
p. Monika Piernikowska – gabinet 119
p. Kamila Szylbert – gabinet 3
p. Sylwia Michałek – gabinet 216
p. Marcin Cisek – gabinet 200a
p. Joanna Kulińska – gabinet 209
p. Małgorzata Pinkowska – gabinet 112
Będziemy także regularnie udostępniać materiały dla uczniów, rodziców i nauczycieli – poradniki, wskazówki, ćwiczenia oraz inspiracje do pracy i rozmów. Dzięki nim łatwiej będzie radzić sobie z codziennymi wyzwaniami, budować dobre relacje i rozwijać swoje umiejętności. Zachęcamy do zaglądania i korzystania z naszych propozycji!
INNY NIE ZNACZY GORSZY, INNY ZNACZY WYJĄTKOWY
Jak nauczyć dzieci tolerancji?
Kiedy zacząć rozmawiać z dziećmi o tolerancji? Czy okres dzieciństwa to za wcześnie na edukację w tym temacie? Nic bardziej mylnego! Już najmłodsze lata to dobry czas, aby wprowadzać dziecko w społeczny świat podobieństw i różnic, wykształcić w nim empatię. Dziecko nie będzie reagowało zdziwieniem czy strachem na kogoś odmiennego, jeśli pozna różnice wcześniej. Warto więc uświadamiać pociechę i pokazywać mu różnorodność świata. Rozmowy o innych krajach, kulturach i zwyczajach są niezwykle cenne w nauce tolerancji.
Jak nauczyć dzieci akceptacji inności, oto kilka wskazówek:
- Nie zbywaj „niewygodnych” pytań dziecka.
Jeśli dziecko wypowiada oceniające stwierdzenia na temat innych osób lub zadaje niewygodne pytania, ważne by nie uciszać go, nie zbywać i nie reagować złością lub zawstydzeniem. Unikaj w rozmowach z nimi etykietowania i generalizowania - nie należy sprowadzać innych do jakiejś pojedynczej cechy: głupi, ładny, bogaty, dziwny, gruby itp. Ta sama zasada powinna obowiązywać w stosunku do własnych dzieci, zamiast mówić: jesteś najlepszy, najmądrzejszy, albo leniwy czy nieudolny, lepiej nazywać konkretne zachowania, np. bardzo mi dzisiaj pomogłeś, napisałeś oryginalne i ciekawe wypracowanie.
- Rozmawiaj z dziećmi o tolerancji i inności w taki sam sposób jak o bezpieczeństwie. Naukę zasad bezpieczeństwa większość rodziców opanowała do perfekcji. Rozmawiamy z dziećmi o zasadach, tłumaczymy im je, upewniamy się, że dobrze zrozumiały. I nie przejmujemy się, gdy powtarzamy im je wielokrotnie, bo wiemy, że robimy to dla ich dobra. I tak samo jest z rozmowami o różnorodności: na początek powinniśmy uczyć dzieci podstawowego rozumienia pojęć takich jak rasa, płeć, niepełnosprawność, szacunek, empatia itd.
- Bądź gotowy na to, że twoje dziecko będzie wypowiadać dyskryminujące stwierdzenia. Ale to nie znaczy, że wygłasza je w złej wierze.
Nie przejmuj się jeśli usłyszysz z ust dziecka niepoprawne twoim zdaniem komentarze. Ważne jest, by każdą taką sytuację potraktować jako okazję do rozmowy w nieoceniający sposób. Można zacząć na przykład w ten sposób: „Porozmawiajmy o tym”, „Co sprawiło, że zwróciłaś/łeś na to uwagę?”, „ Dlaczego uważasz, że twój kolega jest dziwny?”.
- Używaj języka pełnego szacunku.
Stosuj zasadę „najpierw człowiek”. Lepiej na przykład mówić o osobie, która ma autyzm lub osobie ze spektrum autyzmu, niż powiedzieć „on jest autystykiem”. Ta wskazówka dotyczy wszystkich „inności”, szczególnie osób z niepełnosprawnością. Dzieci wnikliwie nas obserwują i słuchają, więc musimy być uważni na język jakim sami się posługujemy. Ważne, by rozróżniać niepełnosprawność od osoby, która jej doświadcza. W ten sposób uczymy dzieci, że niepełnosprawność lub choroba jest tylko jedną z cech danej osoby ale nie cechą determinującą całą jej tożsamość. Dzieci uczą się też różnych określeń od rówieśników. Jeśli usłyszysz, że twoje dziecko wypowiada się o osobach z niepełnosprawnościami w lekceważący sposób, skoryguj je i wyjaśnij dlaczego takie określenia mogą być dla tych osób krzywdzące.
- Unikaj podziałów „my” kontra „oni”, zwracając w zamian uwagę na podobieństwa.
Jeśli chcemy budować grunt pod rzeczywiste zrozumienie, tolerancję i dialog z osobami, które są inne od nas, warto dbać o poczucie wspólnoty. Szukanie podobieństw pomoże dzieciom (tak samo jak i nam – dorosłym) budować poczucie empatii. Dzieci nie będą w stanie rozmawiać o kulturowych i indywidualnych różnicach w nieoceniający sposób, jeśli nie będą mieć elementarnego poczucia bycia podobnym do innych.
- Rozmawiając z dziećmi o osobie z niepełnosprawnością, podkreślaj też jej mocne strony.
Dzieci same zauważają fizyczne i psychiczne niepełnosprawności czy „inności” w ludziach. Nie oceniają natomiast automatycznie tych inności jako słabości lub jako mocnej strony. To nasza – rodziców rola, by nauczyć je nieoceniającego podejścia do tych różnic. Z młodszymi dziećmi najlepiej robić to koncentrując się na mocnych stronach konkretnych osób i pokazywać, że ich niepełnosprawność to nie wszystko.
- Wspieraj ciekawość u dziecka - zachęcaj do poznawania świata, zbierania informacji o tym, jak żyją ludzie wychowywani w innym kręgu kulturowym i w innej obyczajowości; dzięki temu ma okazję dowiedzieć się, że świat jest ciekawy i piękny właśnie dlatego, że jest różnorodny.
- Wystrzegaj się oceniania i oskarżania innych, używania języka ksenofobii i nietolerancji.
- Pozwalaj dzieciom na wyrażanie uczuć. Rozwijaj empatię i wrażliwość na potrzeby innych - ucz patrzenia na świat oczami innej osoby.
W wychowaniu dzieci w tolerancji do świata najważniejsza jest rozmowa, pokazywanie i objaśnianie rzeczywistości, w jakiej żyją. Pomaga to w budowaniu przekonania, że to, że ktoś jest inny, nie oznacza, że jest gorszy, a wszelka różnorodność jest wartościowa i pożądana. Dzieci nie rodzą się z negatywnym nastawieniem do ludzi. Zazwyczaj mocno przeżywają fakt, gdy ktoś w ich obecności stosuje przemoc lub jest niesprawiedliwy. Mają też wrodzone poczucie sprawiedliwości, cieszą się, gdy dobre działanie jest nagrodzone. Te z nich, które wychowywały się w środowisku tolerancyjnym, są otwarte na inność. Jeżeli dzieci są akceptowane i szanowane przez swoich rodziców, będą w sposób automatyczny szanowały innych, niezależnie od ich koloru skóry, pozycji społecznej, czy zaburzeń rozwojowych. Uczą się od swoich rodziców naśladując ich. Jeżeli dorośli postępują etycznie w relacjach z ludźmi, a zamiast oceniać i posługiwać się stereotypami, szanują indywidualność każdego człowieka, to ich dzieci będą zachowywać się podobnie. Dzięki temu mają szansę stać się obywatelami wielokulturowego świata.
DZIECI NIE ROBIĄ TEGO, CO IM MÓWIMY, ONE ROBIĄ TO, CO MY ROBIMY
Daję sobie szansę – cykl spotkań z psychologiem
- 12
Profilaktyka to podejmowanie działań, skierowanych do różnych grup we współpracy z różnymi środowiskami i instytucjami, które mają na celu zapobieganie pojawieniu się lub rozwojowi zaburzeń, chorób lub innych niekorzystnych zjawisk społecznych.
W listopadzie nasza szkoła dzięki współpracy z Urzędem Miasta miała możliwość skorzystania z cyklu spotkań, po 5 godz. na każdy oddział, z psychologiem p. Anetą Sokołowską. Działania-w ramach profilaktyki uniwersalnej- były skierowane do uczniów trzech klas: 6b, 7a, 7d. Podejmowana tematyka skupiała się wokół zagadnień związanych z promocją zdrowego stylu życia, rozwijaniem postawy dbałości o zdrowie własne i innych ludzi, umiejętności dokonywania świadomych wyborów. Było to również rozwijanie postawy asertywności, kształtowanie umiejętności radzenia sobie z emocjami w sytuacji przeżywania trudnych sytuacji życiowych.
Niezmiernie cieszymy się, iż nasi uczniowie mogli skorzystać z tego typu zajęć, gdyż profilaktyka uniwersalna nie tylko przeciwdziała pierwszym próbom podejmowania zachowań ryzykownych, ale także opóźnia ich inicjację.
ZAJĘCIA PROFILAKTYCZNE - „BEZPIECZNE OTOCZENIE – RÓŻNE ASPEKTY” – klasy I - III
Funkcjonariuszka Straży Miejskiej we Włocławku p. Elżbieta Rybicka gościła w Szkole Podstawowej nr 2 19.11.2024 r., 22.11.2024 r. i 26.11.2024 r. Przeprowadziła dla uczniów klas I - III zajęcia profilaktyczne na temat „Bezpieczne otoczenie – różne aspekty”. Celem zajęć było kształtowanie u uczniów umiejętności przewidywania zagrożeń i ponoszenia konsekwencji swoich działań, utrwalenie zasad postępowania w sytuacjach zagrożenia, ze szczególnym uwzględnieniem konieczności wezwania służb ratunkowych. Udzielono uczniom wskazówek, jak należy się zachować i czego nie należy robić w przypadku kontaktu z osobą nieznajomą. Nie brakowało również elementarnych zasad dotyczących bezpiecznych zabaw w domu i poza nim. Uczniowie mieli okazję ćwiczyć umiejętności przewidywania niebezpiecznych zdarzeń i asertywność. Zajęcia miały także na celu dostarczenie uczniom wiedzy na temat cyberprzemocy, hejtu i mowy nienawiści. Pod koniec spotkań mogli skorzystać z możliwości zadawania pytań. Mamy nadzieję, że dzięki rozmowom z funkcjonariuszką Straży Miejskiej nasi uczniowie będą bardziej ostrożni w swoich poczynaniach i unikną wielu niebezpieczeństw.
Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego
- 6